|

معماری ژاپنی

معماری ژاپنی

معماری ژاپن تاریخچه گسترده و زیبایی شناسی بسیار متمایزی دارد و حتی برای آنان که از معماری چیزی نمی دانند نیز قابل تشخیص است. بخش بزرگی از عناصر معماری ژاپنی، ریشه در مذهب دارد و از اعتقادات «شینتو» و «بودیسم» الهام می گیرد. به همین دلیل معماری ژاپن غالبا متمرکز بر جهان دیگر و قلمرو معنوی فراتر از وجود انسان است. در مقالات قبلی درباره تاریخچه هنر معماری و سبک ها صحبت کردیم و  اکنون قصد داریم به طور خاص به معماری ژاپن بپردازیم.

ویژگی های اصلی معماری ژاپن

محور اصلی معماری ژاپن مذهب است و به همین دلیل بسیاری از مهم ترین بناهای ژاپنی زیارتگاه بودند. این ساختارها شکل بسیار پیچیده ای از معماری را نشان می دهند که متمرکز بر نماز و عبادت است.

چوب به طور سنتی محبوب ترین متریال در معماری ژاپن بوده است، برای همین بسیاری از سازه ها از این ماده طبیعی استفاده می کنند. صفحات متحرک موسوم به shoji که باعث اتصال فضا به فضای بیرون می شود نیز در معماری ژاپن بسیار مورد استفاده قرار می گیرند. از آن جا که شیشه به طور معمول در خانه استفاده نمی شود، این مواد معمولاً از کاغذ ساخته می شوند تا اجازه عبور نور طبیعی را بدهند.

علاوه بر این ، بیشتر سازه های ژاپنی دارای ایوان چوبی (به نام آنگوا) هستند که در خارج از خانه ساخته می شود و عنصر دیگری است که خانه را به دنیای طبیعی متصل می کند.

اکثر خانه ها دارای یک «ژنکان» یا سطح پایین تری برای برداشتن کفش قبل از ورود هستند. این در معماری غربی تقریباً شبیه یک گلخانه است و به طور سنتی در هنگام استقبال از مهمانان استفاده می شود.

یکی دیگر از عناصر اصلی بیشتر خانه های ژاپنی کف تاتامی است. این حصیرها از کاه برنج ساخته شده اند و مرکز بسیاری از آداب و رسوم ژاپن هستند. تاتامی ها علی رغم  این که نرم هستند، برای استفاده طولانی مدت بسیارمقاومند.

معماری ژاپنی

 

تاریخچه معماری ژاپن

تاریخچه معماری ژاپن بسیار گسترده است ، اما ما در مورد مولفه های اصلی آن صحبت خواهیم کرد. آنچه اکنون به عنوان معماری سنتی ژاپن می شناسیم از قرن 7 آغاز می شود. این معماری به شدت تحت تأثیر معماری چینی و کره ای قرار گرفت و این مربوط به زمانی بود که معماری ژاپنی ظاهر و احساسی متمایز به خود گرفت و عمدتا تحت سلطه ساختارهای چوبی بود.

دوره ادو ، بین قرن 17 و 19 ، دوره منحصر به فرد دیگری از معماری ژاپن است. در ان دوره زمانی ماچیا( machiya ) که شبیه خانه های شهر بود محبوبیت بیشتری پیدا می کند. یک ماچیا معمولاً روی یک قطعه عمیق می نشست و با کاشی و الوارهای ساخته شده مورد ستایش قرار می گرفت. پس از این دوره ، معماری ژاپن شروع شباهت بیشتری به معماری غربی پیدا می کند.

در اواخر قرن نوزدهم ، فضای داخلی به سبک غربی در سراسر ژاپن برجسته تر شد. برخی از سازه ها سبک های ژاپنی و غربی را با هم ترکیب کرده اند و سقف های سنتی آن را با کف پارکت و لوسترهای ظریف ترکیب کرده اند. تا اوایل قرن 20 ، بیشتر مردم ژاپن هنوز در خانه های سنتی زندگی می کردند ، اما امروزه بیشتر معماری ژاپنی با امکانات و متریال مدرن شبیه به غرب همراه شده است.

معماری ژاپنی مدرن

 

مصالح مورد استفاده در معماری ژاپن

همان طور که بیان شد یکی از سنتی ترین مصالحی که در معماری ژاپن دیده می شود چوب است. استفاده از چوب از قرن 7 آغاز شد. چوب، بسیار ارزان تر از سنگ بود و از ژاپن منشا می گرفت. این متریال غالباً بدون رنگ می ماند تا زیبایی طبیعی رگه ها از بین نرود. در میان چوب ها، سرو به دلیل داشتن رگه های بسیار زیبا از محبوبیت زیادب برخوردار بود. از چوب سرو به خصوص برای ساخت سقف استفاده می شد در حالی که کاج را غالبا برای ساختن اسکلت خانه به کار می بردند.

در اواخر قرن نوزدهم، سنگ و سیمان در سازه های مسکونی و خانه ها محبوبیت بیشتری یافت.

از شما دعوت می کنیم برای آشنایی بیشتر با سنگ گرانیت مشکی، کلیک کرده و درباره گرانیت چرمی و گرانیت فلیم در این صفحه مطالعه کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *