معماری معاصر شامل طیف وسیعی از سبک های ساختمانی امروزی است که غالباً متفاوت از یکدیگر و گاهی اوقات با هر آنچه که قبلا بوده متفاوت هستند. این تفاوت های گسترده به لطف نوآوری های بی شمار در تولید مصالح ساختمانی و همچنین تنوع تکنیک هایی است که معماری معاصر را در تمام تکرارهای بی نهایت خود امکان پذیر کرده است. در این مقاله به بیان ویژگی ها و تاریخچه معماری معاصر خواهیم پرداخت.
معماری معاصر چیست؟
می توان گفت تعریف مشخصی از آنچه معماری معاصر نامیده می شود وجود ندارد. «معماری معاصر» اصطلاحی است که به سبک معماری کنونی اشاره دارد. به عنوان مثال ، خانه ای که امسال با توجه به ترندهای فعلی ساخته شود ، معماری معاصر محسوب می شود.
معماری معاصر فقط محدود به ساختمان های طراحی شده با مقیاس بزرگ نیست. معماری معاصر می تواند یک خانه مسکونی پیش ساخته در حومه آمریکای جنوبی، یک خانه درختی مجهز به مکعب های آینه پوش در یکی از جنگل‌های سوئد، یا یک ساختمان آپارتمانی مشرف به یک کانال اروپایی باشد.
در رابطه با سنگ گرانیت مشکی و گرانیت فلیم چه میدانید؟
ویژگی های معماری معاصر
در اینجا برخی از عناصر اصلی موجود در معماری معاصر ذکر می شود که ممکن است به شما کمک کند یک ساختمان معاصر را در اطرافتان شناسایی کنید:
- خطوط منحنی
- فرم های گرد
- حجم های نامتعارف
- عدم تقارن
- اشکال بصورت آزاد
- پلان های باز برای کف
- پنجره های بزرگ و فراوان
- سقف های سبز و دیوارهای زنده
- ادغام با چشم انداز اطراف
- تکنولوژی های خانه هوشمند
- نورپردازی های LED قابل تنظیم
آیا معماری معاصر همان معماری مدرن است؟
یکی از گیج کننده ترین موارد در مورد تعریف معماری معاصر این است که اغلب با عنوان «مدرن» برچسب گذاری می شود. این احتمالاً به این دلیل است که «مدرن» یک کلمه دو هجایی است که کاملاً به عنوان مترادف کلمه پنج هجاییِ «معاصر» قابل درک است. اما این واقعیت که مدرنیسم یک سبک معماری کاملاً مشخص با ویژگی های متمایز خود است، بر سردرگمی می افزاید.
یک بنای جدید می تواند مدرن باشد بدون اینکه معاصر باشد و یک ساختمان معاصر می تواند به معنای زمانی کلمه مدرن باشد. و البته یک ساختمان جدید می تواند نه مدرن باشد و نه معاصر، اگر فقط یک کپی از سبک های قبلی باشد.
تاریخچه معماری معاصر
معماری معاصر با یک سبک تعریف نمی شود. بلکه ضروری است که غیرمتعارف باشد تا با استفاده از نوآوری و تخیل به جای تکرار سبک های قدیمی، از گذشته جدا شود.
به طور کلی تصور می شود که دوران معماری معاصر مدتی پس از دوره مدرن تقریباً نیمه اول قرن 20 میلادی و دوران پست مدرن آغاز شده است که واکنشی بود به آن چه که از دهه 1960 شروع شد و تا دهه 90 ادامه داشت. بنابراین ممکن است از بناهای اواخر قرن 20 تا کنون به عنوان آثار معماری معاصر یاد شود.
معماران دوره معماری معاصر
برخی از معماران معاصر برجسته عبارت اند از: فرانک گری ، ژان نوول ، تادائو آندو ، شیگرو بان ، سانتیاگو کالاتراوا و مرحوم زاها حدید، که در 65 سالگی و در سال 2016 درگذشت، اما هنوز هم کارش توسط شرکتی که از او باقی مانده در دست ساخت است.
معماران معاصر دیگر خود را به اشکال خطی محدود نمی کنند. زیرا اکنون گنجینه ای از مواد اولیه نوآورانه و روش های ساخت در اختیار دارند. این شامل کاربرد سنگ در معماری، توانایی طراحی منحنی های تولید شده توسط رایانه یا استفاده از فناوری برش لیزری و چاپ سه بعدی برای ساخت فرم های چالش برانگیز ، دقیق و بی سابقه است. رندرهای رایانه ای با جزئیات بیش از حد واقع گرایانه، چشم اندازهایی از آینده را به ذهن متبادر می کنند. آنچه که زمانی غیرممکن و کاملا مفهومی به نظر می رسید، اکنون به عنوان نسل جدیدی از ساختمان ها قابل مشاهده است و در بسیاری موارد از منطق، گرانش و مرزهایی که معمولی تلقی می شود، سرپیچی می کند.
پایداری از ویژگی های مهم معماری معاصر است ، این معماری از مواد بازیافتی و طبیعی استفاده می کند و به سیستم های ساختمانی کنترل آب و دما با محیط زیست توجه می کند که هرچه بیشتر یکپارچه باشند. این امر با توجه به شرایط اضطراری تغییر آب و هوا که تا حدی نتیجه آسیب محیطی ناشی از ساختمان سازی است، حیاتی به نظر می رسد.
