کلیسای جامع میلان یا دومو، دومین کلیسای بزرگ ایتالیا و سومین کلیسای بزرگ جهان، یکی از شاهکارهای معماری گوتیک در اروپا است که با زیبایی و بزرگی خود هر ساله میلیونها گردشگر را به خود جذب میکند.
این کلیسا، که به مریم مقدس تقدیس شده است ، در قلب شهر میلان واقع شده و بر روی میدان دلدوئومو، که مرکز تاریخی و فرهنگی این شهر است، سایه افکنده، کلیسای جامع میلان با سنگ مرمر سفید روشن روکش شده است و در نور خورشید براق و درخشان به نظر میرسد.
نمای بیرونی این کلیسا با جزئیات پیچیده و زیبای خود، نگاه هر بازدیدکننده را به خود جلب میکند. بالای منارهها و تندیسها، تصاویر حضرت عیسی، پیامبران، شهدا، فرشتگان و حضرت مادونینا (مادر خدا) قرار دارند.
تصویر حضرت مادونینا با طلا روکش شده است و به عنوان نماد شهر محسوب میشود. درون کلیسای جامع میلان نیز با شکوه است. سقف آن با تصاویر رنگین و زینتآور تزئین شده است. پنج شبستان اصلی کلیسا با ستونهای بزرگ و قوسهای خمیده حصار خود را دارند.
در شبستان اصلی، که به سمت شرق قرار دارد، تابوت حضرت سنت کارلو بورومئو (اسقف قدس محور) نگهداری میشود. در شبستانهای دیگر نیز تابوتهای دستاندرکاران ساخت کلیسا قابل دیدن هستند.
تاریخچه کلیسای جامع میلان
ساخت این کلیسا در سال ۱۳۸۶ شروع شد و تا سال ۱۹۶۵ ادامه یافت. بنابراین، حدود ۶ قرن زمان برد تا این کلیسا به شکل فعلی خود برسد. در طول این دوره، بسیاری از معماران، هنرمندان و حکام به ساخت و تزئین این کلیسا کمک کردند. برخی از آنها عبارتند از:
– جان گالئاتزو ویسکونتی:
حاکم میلان، که سفارش دهندهٔ اولین طرح کلیسا بود.
– ناپلئون بناپارت:
که در سال ۱۸۰۵ در این کلیسا به عنوان پادشاه ایتالیا تاجگذاری کرد و هزینهٔ تکمیل نمای غربی را پرداخت کرد.
– لئوپولدو پولاک:
معمار نمادین گوتیک اروپای جنوبی، که در سال ۱۸۶۵ نقشهٔ نهایی را طراحی کرد.
– جوزپه مِروچِ:
نجار و هنرمند مشهور، که تصویربرجستهٔ مادونینا را ساخت.
معماری و جاذبههای کلیسای جامع میلان
کلیسای جامع میلان دارای ۱۳۵ مناره و بالغ بر ۳۴۰۰ تصویربرجسته ( تندیس ) است. طول آن ۱۵۸ متر، عرض آن ۹۲ متر، ارتفاع آن ۱۰۸ متر است و ظرفیت این کلیسا برای گنجایش ۴۰ هزار نفر است.
دارای پنج راهرو، پنج شبستان و ۵۲ ستون است. این کلیسا دارای دارای چندین آثار هنری از جمله تابلوهای نقاشی، صحنههای عمود فروش و پلاکهای سنگ نورانی و نقشبرجستههای زیر است:
– مادونینا:
مادونینا یا مادر خدا، تندیس طلایی حضرت مریم است که در بالاترین نقطه کلیسا، روی مناره اصلی قرار دارد. این تندیس در سال 1774 ساخته شده و از آن زمان به بعد به عنوان حامی و نگهبان شهر محبوب شده است.
این تندیس ۴ متر ارتفاع دارد و با ۳۹۰۰ لوله طلا پوشیده شده است. هر سال در روز ۸ دسامبر، روز تولد حضرت مریم، گروه های مذهبی و فرهنگی به صعود به مناره اصلی کلیسا برای دیدن نزدیک تندیس مادونینا مشغول می شوند.
– لائولا:
لائولا یا سفال های خورشید، نقش های سفالین زرد رنگ هستند که روی بام کلیسا قابل رویت هستند. این نقش ها در قرون وسطی به عنوان علائم تجارت و صنعت شهر مورد استفاده قرار می گرفتند. بعضی از لائولا ها نشان دهنده حرفه های خاص، مانند آجر پزان، سفالگران، نجاران و غیره هستند. بعضی دیگر نشان دهنده خانواده های قدرتمند و نجیب زاده شهر، مانند ويسكونتي، سفورزا، بورگيا و غیره هستند. لائولا ها با رنگ زرد خود در تضاد با رنگ سفید و صورتی سنگ مرمر کلیسا قرار دارند و باعث جذابیت بصری بام کلیسا می شوند.
– گورگون:
گورگون یا میدوزا، نقش های ترسناک و تعجب آور هستند که روی بعضی از مناره های کلیسا قابل مشاهده هستند.
گورگون ها در اسطوره های یونان باستان، موجودات ترسناک و زشت رو بودند که نگاهشان می توانست آدم ها را به سنگ تبدیل کند. از سه خواهر گورگون، فقط مدوزا قابل کشتن بود و پرسئوس با استفاده از سپر آئینه ای آتنا، توانست سر او را ببرد. سر مدوزا را پرسئوس به آتنا داد و آتنا آن را روی سپر خود قرار داد. از آن پس، سر مدوزا نماد حفاظت و قدرت در فرهنگ یونان شد.
اما چرا نقش های برجسته گورگون را روی کلیسای جامع میلان قرار دادند؟ برخی منابع معتقدند که این نقش ها به عنوان یک عامل رعب آور برای دشمنان مسیحیت و چالش های زمانه استفاده شده اند. برخی دیگر فکر می کنند که این نقش ها نشان دهنده تحول و تغییر در فلسفه و هنر قرون وسطای اروپا هستند. بعضی هم معتقدند که این نقش ها به عنوان یک علامت احترام به فرهنگ باستان و تاثیر آن بر تمدن غرب قرار گرفته اند.
چه هر سه دیدگاه باشد، نقش های برجسته گورگون در کلیسای جامع میلان حکایت از تاریخ، فرهنگ، هنر و باورهای پیچیده و جذاب اروپای قرون وسطی است.
این مقاله توسط هوش مصنوعی chatgpt نگارش شده است، لطفا نظرات خود را در رابطه با مقاله کلیسای جامع میلان برای ما کامنت کنید .